ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Η προσευχή είναι δύναμη που υποχρεώνει τον Θεό. Είναι παντοδύναμος μοχλός, που κινεί τις δυνάμεις του Ουρανού και φέρνει τις επεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας. Η προσευχή δεσμεύει τον Κύριο να απαντήσει, και καλύπτει όλα τα θέματα μας, πνευματικά και βιωτικά. Αρκεί να γίνεται με καθαρή καρδιά, μέσα στο θέλημα του Θεού, και με πίστη.


Ένα παλικάρι γνώρισε τον Ιησού Χριστό στα 23 του χρόνια και η ζωή του μεταμορφώθηκε. Αυτός ένας πρώην άθεος και πολέμιος του Θεού, τώρα ζούσε την αναγεννημένη ζωή, την γεμάτη αγάπη για τον Κύριο. Μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και πίστευε απόλυτα πως ότι λέει είναι αληθινό και είναι για να το ζούμε. Κάποια φορά βρέθηκε σε μία συντροφιά, που σχολίαζε κάποιες πιστές κοπέλες του Χριστού, που η ηλικία τους είχε περάσει και η οικογενειακή αποκατάσταση δεν είχε έρθει ακόμη. Τα σχόλια ήταν υποτιμητικά και ο νεαρός αποσύρθηκε από την παρέα στενοχωρημένος. «Αντί να κουβεντιάζουμε» ,σκέφτηκε, «δεν θα’ ταν πιο σωστό να πέσουμε στα γόνατα, ο Θεός να απαντήσει στο αίτημα μας; Αφού οι άλλοι δεν μπορούν, θα το κάνω εγώ». Ξεκίνησε λοιπόν την προσευχή, μία ώρα κάθε μέρα, γονατιστός, με το αίτημα ο Θεός να χαρίσει πιστούς συζύγους και οικογένειες σ ΄ αυτές τις κοπέλες, που ούτε τις είχε δει στο πρόσωπο ποτέ. Ήταν μια πνευματική πρόσκληση, μια υπηρεσία που ανέλαβε ενώπιον του Θεού. Το έκανε με χαρά, με πίστη ,με δοξολογία στο όνομα του Ιησού Χριστού. Και ο Κύριος τον τίμησε, απαντώντας με θαυμαστό τρόπο. Πριν περάσει μισός χρόνος, όλες αυτές οι κοπέλες είχαν δίπλα τους πιστούς συζύγους, ανθρώπους αφιερωμένους του Κυρίου, δώρα και απάντηση των προσευχών του νέου!


Κύριε μου, αντί να αγωνιώ και να βασανίζομαι, μάθε με να προσεύχομαι, να αναθέτω τα προβλήματα μου σε Σένα και να αναπαύομαι στις πολύτιμες, αδιάψευστες υποσχέσεις Σου.
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΡΕΥΜΑ

Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω

Ιωάν. 8:7

Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα εναντίον της.
Τί λέτε υπάρχουν αναμάρτιτοι?
Κάποιοι απ`εκείνους που έτρεξαν για να λιθοβολίσουν τη γυναίκα που μοίχευσε, και στέκονταν στο τέλος της ουράς, όταν άκουσαν το Λόγο αυτό από Τον Ιησού, άφησαν κατ`ευθείαν τις πέτρες κάτω, χωρίς καμία σκέψη, και δυσταγμό.

`Ομως κάποιοι άλλοι οι οποίοι ήταν στην πρώτη γραμή, που φυσικά ήταν τα εξέχοντα άτομα, ήταν εκείνοι που στα μάτια του λαού ήταν οι άνθρωποι του νόμου, αυτοί που κρατούσαν την εξουσία στα χερια τους, την οδηγία του λαού, αυτοί που έλειναν και έδεναν, αυτοί που στην ουσία ξεχώριζαν τον εαυτό τους απο τους υπολοίπους ως δίκαιοι καθώς ήταν λειτουργοί του Ναού, την ώρα εκείνοι άφηναν και αυτοί την πέτρα, όμως όχι με τον ίδιο τρόπο που την άφησαν οι άλλοι, αλλά σιγά- σιγά, γιατί δεν ήθελαν στην ουσία να την αφήσουν, διότι μέσα τους έβλεπαν τους εαυτούς τους δίκαιους, και άγιους. Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.

Ξέρετε πόσους απο αυτούς τους <αγίους> έχει σήμερα η παγκόσμια εκκλησία?

Κοιτάξτε αυτόν τον άνθρωπο στη στην (φωτο) Αριστερά με ένα Βλέμμα περιγελαστικό,

ύφος γεμάτο ειρωνεία, χλευαστική διάθεση…

Ο άνθρωπος τελικά, πρέπει να ανήκει στην κατηγορία των πιο άγριων θηρίων στη φύση!

Το συμπέρασμα αυτό, έρχεται να ενισχύσει από την μια πλευρά, η ευκολία με την οποία κατακρίνουμε τους συνανθρώπους μας, για τις –κατ’ εμάς- «ανάρμοστες» πράξεις τους και από την άλλη, η δυσκολία με την οποία αφήνουμε να βγει απ’ το στόμα μας καλή κουβέντα για τον άλλο.

Προτιμάμε να «βλέπουμε» το σκουπίδι στο μάτι του άλλου, και να παραβλέπουμε το δικό μας.

Προτιμάμε πάντα να μιλάμε με μεγάλη ευκολία για τα λάθη των άλλων και να «καμουφλάρουμε»........ τα δικά μας. Έχουμε την κακή συνήθεια να ασκούμε έντονη κριτική στους άλλους, χωρίς ποτέ να ενδιαφερόμαστε για τις πιθανές αιτίες που εξώθησαν τον άλλο να προβεί σε μια πράξη μη αποδεκτή.

Αποφεύγουμε να κοιτάξουμε σε βάθος τα πράγματα και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί άνθρωποι, ηθικοί και λιγότερο ηθικοί, αλλά απλώς άνθρωποι, με αδυναμίες, προβλήματα, και κόμπλεξ, με καλά και κακά βιώματα, με καλή και κακή διαπαιδαγώγηση. Άνθρωποι που εκτός από το σώμα τους, πολλές φορές νοσεί η ψυχή τους και μάλιστα κάποιες φορές αυτή –όπως αποδεικνύουν αρρωστημένες συμπεριφορές- νοσεί σοβαρότερα!

Δυστυχώς, μας διακατέχει μια αφοριστική ή ακόμη χειρότερα, κανιβαλιστική διάθεση έναντι των συνανθρώπων μας. Πολλά είναι τα παραδείγματα γύρω μας, τα οποία έρχονται να μας πείσουν για του λόγου το αληθές.

Επικριτική συμπεριφορά επιδεικνύουμε σε όλους και σε όλα.

Δείχνουν ότι συγχωρούν, η έρχονται σε μετάνοια και εκείνοι, αλλά δεν συγχωρούν στην ουσία ποτέ και για τίποτα! και αυτό φαίνεται γιατί βλέπεις να ασχολείτε κάποιος με το ίδιο, και το ίδιο θέμα χωρίς να το ξεχνά.

Σου «φορούν» απλώς μια ταμπέλα –Δες (φωτο) όταν δεν ανταποκρίνεσαι στα δικά τους στάνταρτ- και σε «σταυρώνουν» καθημερινά.

Είναι η στιγμή που μέσα στο μυαλό μας, τα προσωπικά μας σφάλματα «πάνε» περίπατο, είναι η στιγμή που νιώθουμε οι απόλυτοι κριτές του κόσμου! Όχι όμως και του εαυτού μας!

Είναι φοβερά υποκριτικό να «μαστιγώνουμε» με τις κρίσεις και τις επικρίσεις μας τους άλλους, την ίδια στιγμή που κι εμείς δεν διάγουμε βίο «αγίου» σ’ αυτόν τον πλανήτη. Είναι εξαιρετικά απάνθρωπο να κοιτάζουμε περιφρονητικά τον διπλανό μας για τα σφάλματα και τις επιλογές του, όταν κι εμείς οι ίδιοι κάνουμε λάθη, για τα οποία μάλιστα επιζητούμε την επιείκεια των γύρω μας.

Την ρήση «μην κρίνεις, για να μην κριθείς», φαίνεται να την αγνοούμε παντελώς!

...… Ας «μαλακώσουμε» όλοι λοιπόν λίγο τις καρδιές μας! Ας γίνουμε περισσότερο συμπονετικοί και λιγότερο επικριτικοί έναντι των συνανθρώπων μας!

Αναρτήθηκε από GEOLIKO