Ιωάν. 8:7
Τί λέτε υπάρχουν αναμάρτιτοι?
Κάποιοι απ`εκείνους που έτρεξαν για να λιθοβολίσουν τη γυναίκα που μοίχευσε, και στέκονταν στο τέλος της ουράς, όταν άκουσαν το Λόγο αυτό από Τον Ιησού, άφησαν κατ`ευθείαν τις πέτρες κάτω, χωρίς καμία σκέψη, και δυσταγμό.
`Ομως κάποιοι άλλοι οι οποίοι ήταν στην πρώτη γραμή, που φυσικά ήταν τα εξέχοντα άτομα, ήταν εκείνοι που στα μάτια του λαού ήταν οι άνθρωποι του νόμου, αυτοί που κρατούσαν την εξουσία στα χερια τους, την οδηγία του λαού, αυτοί που έλειναν και έδεναν, αυτοί που στην ουσία ξεχώριζαν τον εαυτό τους απο τους υπολοίπους ως δίκαιοι καθώς ήταν λειτουργοί του Ναού, την ώρα εκείνοι άφηναν και αυτοί την πέτρα, όμως όχι με τον ίδιο τρόπο που την άφησαν οι άλλοι, αλλά σιγά- σιγά, γιατί δεν ήθελαν στην ουσία να την αφήσουν, διότι μέσα τους έβλεπαν τους εαυτούς τους δίκαιους, και άγιους. Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.
Ξέρετε πόσους απο αυτούς τους <αγίους> έχει σήμερα η παγκόσμια εκκλησία?
Κοιτάξτε αυτόν τον άνθρωπο στη στην (φωτο) Αριστερά με ένα Βλέμμα περιγελαστικό,ύφος γεμάτο ειρωνεία, χλευαστική διάθεση…
Ο άνθρωπος τελικά, πρέπει να ανήκει στην κατηγορία των πιο άγριων θηρίων στη φύση!
Το συμπέρασμα αυτό, έρχεται να ενισχύσει από την μια πλευρά, η ευκολία με την οποία κατακρίνουμε τους συνανθρώπους μας, για τις –κατ’ εμάς- «ανάρμοστες» πράξεις τους και από την άλλη, η δυσκολία με την οποία αφήνουμε να βγει απ’ το στόμα μας καλή κουβέντα για τον άλλο.
Προτιμάμε να «βλέπουμε» το σκουπίδι στο μάτι του άλλου, και να παραβλέπουμε το δικό μας.
Προτιμάμε πάντα να μιλάμε με μεγάλη ευκολία για τα λάθη των άλλων και να «καμουφλάρουμε»........ τα δικά μας. Έχουμε την κακή συνήθεια να ασκούμε έντονη κριτική στους άλλους, χωρίς ποτέ να ενδιαφερόμαστε για τις πιθανές αιτίες που εξώθησαν τον άλλο να προβεί σε μια πράξη μη αποδεκτή.
Αποφεύγουμε να κοιτάξουμε σε βάθος τα πράγματα και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί άνθρωποι, ηθικοί και λιγότερο ηθικοί, αλλά απλώς άνθρωποι, με αδυναμίες, προβλήματα, και κόμπλεξ, με καλά και κακά βιώματα, με καλή και κακή διαπαιδαγώγηση. Άνθρωποι που εκτός από το σώμα τους, πολλές φορές νοσεί η ψυχή τους και μάλιστα κάποιες φορές αυτή –όπως αποδεικνύουν αρρωστημένες συμπεριφορές- νοσεί σοβαρότερα!
Δυστυχώς, μας διακατέχει μια αφοριστική ή ακόμη χειρότερα, κανιβαλιστική διάθεση έναντι των συνανθρώπων μας. Πολλά είναι τα παραδείγματα γύρω μας, τα οποία έρχονται να μας πείσουν για του λόγου το αληθές.
Επικριτική συμπεριφορά επιδεικνύουμε σε όλους και σε όλα.
Δείχνουν ότι συγχωρούν, η έρχονται σε μετάνοια και εκείνοι, αλλά δεν συγχωρούν στην ουσία ποτέ και για τίποτα! και αυτό φαίνεται γιατί βλέπεις να ασχολείτε κάποιος με το ίδιο, και το ίδιο θέμα χωρίς να το ξεχνά.
Σου «φορούν» απλώς μια ταμπέλα –Δες (φωτο) όταν δεν ανταποκρίνεσαι στα δικά τους στάνταρτ- και σε «σταυρώνουν» καθημερινά.
Είναι η στιγμή που μέσα στο μυαλό μας, τα προσωπικά μας σφάλματα «πάνε» περίπατο, είναι η στιγμή που νιώθουμε οι απόλυτοι κριτές του κόσμου! Όχι όμως και του εαυτού μας!
Είναι φοβερά υποκριτικό να «μαστιγώνουμε» με τις κρίσεις και τις επικρίσεις μας τους άλλους, την ίδια στιγμή που κι εμείς δεν διάγουμε βίο «αγίου» σ’ αυτόν τον πλανήτη. Είναι εξαιρετικά απάνθρωπο να κοιτάζουμε περιφρονητικά τον διπλανό μας για τα σφάλματα και τις επιλογές του, όταν κι εμείς οι ίδιοι κάνουμε λάθη, για τα οποία μάλιστα επιζητούμε την επιείκεια των γύρω μας.
Την ρήση «μην κρίνεις, για να μην κριθείς», φαίνεται να την αγνοούμε παντελώς!
...… Ας «μαλακώσουμε» όλοι λοιπόν λίγο τις καρδιές μας! Ας γίνουμε περισσότερο συμπονετικοί και λιγότερο επικριτικοί έναντι των συνανθρώπων μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου