Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ δόθηκε οὐσιαστικὰ ἀπάντηση προτοῦ κὰν τεθεῖ μὲ ὅσα ἀναφέραμε σ’ αὐτὸ τὸ κεφάλαιο γιὰ τὸν ἰδανικὸ ἀνθρώπινο τύπο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Καὶ ἡ ἀπάντηση, ὅπως εἴδαμε, εἶναι ἀρνητική: Ὄχι. Ὁ ζωντανός, ὁ ὁλοκληρωμένος χριστιανός, ὁ ἄνθρωπος ποὺ «ντύθηκε» τὸν Χριστό, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μαζί του ὅπως ἡ κληματόβεργα μὲ τὸ κλῆμα δὲ μπορεῖ μὲ κανένα τρόπο νὰ εἶναι πλούσιος. Μόνο ἂν καὶ ὁ Χριστὸς ἦταν πλούσιος, θὰ μποροῦσε καὶ ὁ χριστιανὸς νὰ εἶναι πλούσιος. Φτωχός, ἐπαναλαμβάνομε, μπορεῖ νὰεἶναι, ὅταν ἀνώτερη βία τὸ ἐπιβάλλει. Κάτω ἀπὸ ὁμαλὲς ὅμως συνθῆκες εἶναι ἕνας αὐτάρκης ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κερδίζει μὲ τὸν ἱδρώτα τοῦ προσώπου του τὸ ψωμί του.
Ἀκόμη κι ἂν παραβλέψουμε ὅλους τοὺς ἄλλους λόγους καὶ μόνη ἡ ἐντολὴ τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης εἶναι ἱκανὴ νὰ δικαιολογή σει ἐξ ὁλοκλήρου τὸ ἀσυμβίβαστο τοῦ πλούτου μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου